Dan toch...

Plannen voor opvang van de kindjes,... waren nog helemaal niet gemaakt. We hadden toch nog alle tijd.
Maar woensdagochtend voelde het toch heel raar aan.

Terwijl Kris de kindjes naar school bracht en ik rustig een tasje koffie dronk, braken m'n vliezen.
Dus nog snel een douche nemen en dan naar het ziekenhuis vertrekken.
In de douche kwamen echter de weeën in snel tempo aanzetten. Met veel moeite zijn we dan vanuit de douche naar de slaapkamer gestrompeld om de hulp van Kris in te roepen via telefoon. Het was toen 9u 15.

Kris, de rustigheid zelve, wou me klaar maken om met de auto naar het ziekenhuis te gaan. Een ritje van 20 minuten met continue weeën zag ik niet zitten.

Dan maar de ambulance bellen en duidelijk melden dat de bevalling al bezig was.
Om 9u33 kwamen zowel ambulance (met vroedvrouw deze keer), de mug en de brandweer ter plaatse.
De Koerselsesteenweg stond dus weer eens goed vol en dat op een drukke marktdag!
Om 9u42 zag Hugo het levenslicht. Alles perfect in orde.
Ter controle werden we naar het ziekenhuis in Diest gebracht.

Net op het moment dat we in de ziekenwagen stapten, kwam een koerier een pakketje afleveren: "Oei dat ziet er niet goed uit" was z'n reactie. Het moet inderdaad een gek zicht geweest zijn, zo'n kleine baby helemaal omwikkeld in aluminium folie (thermisch deken).

Nadien begin je dan allerlei vragen te stellen:
- wat als de kindjes nog in huis waren geweest,
- wat als Kris niet thuis was,
- wat als dit gebeurde op een werf,
- ...
Maar gelukkig as de biologische klok zo ingesteld om net het juiste moment te kiezen!